First impression..

Hoi, hoi!
Zo, laat ik maar bij zondag beginnen. Papa en ik zijn op tijd opgestaan. We hadden zaterdagavond alle koffers al klaar gemaakt, dus we hoefden alleen nog maar de laatste dingetjes in te pakken. Ons op ons gemakje aangekleed en ontbeten. Na het ontbijt hebben we alle koffers naar beneden gesleept, of ja eigenlijk heeft papa dat gedaan. Na een laatste blik op de kamer zijn we het hotel uitgelopen. Het hotel had twee panden, de receptie zat in een ander pand. Toen we in die richting (dat is ook de richting van het station) liepen kwamen we de meneer van de receptie al tegen met nieuwe gasten. We hebben hem meteen de sleutel overhandigd, handig. Deze man sprak ook een paar woorden Nederlands, heel grappig. Ik weet eigenlijk niet hoe dat kwam.

We hadden afgesproken dat we een taxi zouden nemen naar mijn residentie ipv te slepen met al die koffers. Het was niet ver, maar toch. Met loei zware koffers is het toch een heel eind. Eenmaal bij het station hebben we een mooie engelse taxi uitgezocht, zoals jullie ook op de foto's kunnen zien. Het was een heel lief oud mannetje. We schatten hem zo begin 70, hij was al 53 jaar taxi chauffeur in Londen. Dus hoe Engels wil je het hebben. Echt super leuk!

Bij de residentie aangekomen, konden we meteen naar mijn kamer. De receptioniste was echt heel aardig, we hebben als eerste alle koffers op de kamer gezet. Daarna kregen we een korte rondleiding. Toen zijn we terug gegaan naar mijn kamer, daar hebben jullie de foto's ook al van kunnen zien.

De receptioniste had ons verteld dat er een paar straten verder, een winkelstraatje lag met een aantal pubs en supermarkten. Dus daar zijn we gaan kijken en hebben alvast wat inkopen gedaan. Rond 12uur waren we weer op mijn kamer om papa's spullen op te halen. We zijn toen gezellig samen naar het station gelopen, en vanuit hier is papa terug naar Nederland gekomen.

Ik ben toen terug gegaan naar mijn kamer om alles uit te pakken. Ik was ongeveer halverwege toen ik erachter kwam dat ik veel te weinig kleerhangers had. Die had ik al met papa in de 99cent winkel gekocht (12, voor 99cent) maar dat waren er te weinig. Dus toen ben ik voor nog wat kleine dingetjes terug gelopen en daarna heb ik verder uitgepakt. Ik heb die avond niet veel meer gedaan. Ik had de hele dag nog niemand gezien, geen enkele student. Niets gehoord en niets gezien. Het is hier echt muisstil. Het is ongeloofelijk! Maar goed, op een gegeven moment ben ik maar pannekoeken gaan bakken. Toen kwam er een russisch meisje (mijn buurmeisje) naar buiten. Ze studeert hier aan de universiteit, iets biologisch. 18 jaar. We hebben samen pannenkoeken gegeten. Later kwam er ook nog een Duitse jongen bij, 28 jaar en loopt stage in Londen voor 3 maanden. Hij was nu twee weken hier.

Ik zal even kort uitleggen hoe mijn residentie in elkaar zit. Er zijn vier blokken. Blok A t/m D. Ze zijn allemaal van elkaar gescheiden. In Blok A is de receptie, de gezamenlijke ruimte en de wasmachines. Ik woon in Blok D, op de eerste verdieping, kamer 38. In mijn flat, dus flat 38, zijn 6 kamers en een gedeelde keuken. In A: woont dat Russische meisje. In B: woon ik. In C: een braziliaans meisje, dat ik maar een keer in een vogelvlucht heb ontmoet. Zij was er nooit heb ik van die andere twee gehoord. Dus daar hoef ik niet veel van te verwachten. In D: de duitse jongen. In E: een Russisch meisje dat ik nog nooit ontmoet heb. In F: een braziliaans meisje met haar broer. De broer heb ik al ontmoet maar het meisje nog niet. De jongen woonde eerst in mijn flat maar vanwege een fout bij zijn reservering moest hij een week bij zijn zus logeren. Hij gaat komend weekend namelijk naar huis.

Niemand doet hier iets gezamenlijk. Niet koken, niet uitgaan, niets. Iedereen heeft zijn eigen leven. Het is namelijk niet zo dat iedereen voor hetzelfde doel hier is. Het is dus niet zo dat al deze mensen naar dezelfde school gaan als ik. Raar, maar waar. Dus iedereen heeft zijn eigen leven en dat is wel jammer. Maar ik heb wel contact met dat Russische meisje en die Duitse jongen. Je merkt aan beiden wel dat ze het leuk vinden om contact te maken. Waarschijnlijk gaan we samen iets leuks doen, op zaterdag ofzo. En ik heb ook voorgesteld om samen te koken, bijvoorbeeld in het weekend. Dat is toch veel gezelliger?

Daarna ben ik op tijd gaan slapen. Ik heb ontzettend slecht geslapen. De matras is echt hilarisch, je ligt echt op van die ijzeren veren, dus dat is wel wat minder. De Duitse jongen was gaan klagen en had een nieuw matras gekregen. Maar ik weet het niet hoor.

Let's see, maandag 13 februari
Maandagmorgen was de eerste schooldag. Ik was op tijd op school, ik was rond kwart over acht vertrokken maar dat was eigenlijk net iets te laat dus vandaag ben ik rond 10 over acht vertrokken. Het is ongeveer 20 minuutjes lopen van huis naar school. Dus dat valt wel mee. Dat betekent dat ik voldoende lichaamsbeweging heb hier.

Eenmaal op school aangekomen kon ik meteen naar het klaslokaal. Daar waren twee meisjes, eentje uit Frankrijk (Parijs) en de andere uit Brazilië. Dat meisje uit Brazilië zocht echt totaaaal geeen contact en dat meisje uit Frankrijk was wel aardig, maar je merkte gewoon die had al haar eigen vriendinnen en had dus niet de behoefte om nog nieuwe vrienden te maken. Bovendien ging ze dit weekend voor een week naar huis dus dat schiet dan ook niet op. Naast me in de klas zat een meisje uit Thailand. Op zich wel heel aardig maar ze had een vriend. Niet dat dat veel uitmaakt maar ze had hem leren kennen, een italiaan. Ik kreeg de indruk dat ze alleen maar tijd met hem doorbracht en dat ze verder niet de behoefte had om nog een nieuwe vriendin te maken. Dus dat was ook heel jammer. Verder zaten er heel veel Brazilianen in mijn klas. Er was ook echt niemand die ook maar een beetje aandacht voor mij toonde dus dat viel wel tegen. Ook de leraar, hij stelde zich niet voor. Liet niet alle andere studenten zich voorstellen, dus dat was wel erg jammer.

In de pauze stoof echt iedereen een andere kant op. Ik zag in de pauze ruimte ook niemand van mijn klas waarbij ik me kon aansluiten. Dat was echt shit. Dus toen ben ik maar terug gegaan naar de klas, hier zaten nog twee meisjes. Dat Franse meisje en een meisje uit Turkije , dat nog maar een week bleef.
Verder was er nog een jongen uit Brazilië, die precies dezelfde cursussen ging doen als ik en dus ook tot Juni bleef. Maar daar heb ik niet echt mee gepraat. Ik had het gevoel dat hij al veel mensen kon, en was er alleen maandag. Vandaag was hij er niet.

Het viel dus eigenlijk heel erg tegen en ik voelde me ontzettend eenzaam. Toch was het anders dan toen ik in Montpellier was. Toen was ik echt echt eenzaam en voelde ik me ook gewoon heel rot. Maar nu voelde ik me ook rot en eenzaam maar op een andere manier. Ik was minder wanhopig, omdat ik vanbinnen wist dat het tijd nodig had en uiteindelijk wel goed zou komen. maar toch..

Ik ben daarna terug gelopen richting huis, aangezien ik toch geen vrienden had. Hier heb ik wat gegeten en gedronken en toen ben ik rond 13.00 maar weer naar school gelopen voor de algemene informatiemiddag. Die begon om 14.00. Nou, ik moet zeggen dat was ook totaal nutteloos. Heel vaag verhaal, die man sprak slecht engels en had toch af en toe een uitspraak. Als je daar echt kwam zonder enige kennis van Engels dan had je echt geen flauw idee waar hij het over had. Jammer.

Nou, al die nieuwelingen zaten daar als dooie pieten met een bord voor hun kop. ZO van ik wil geen vrienden maken. Spreek me niet aan, niet eens glimlachje. Dus dat viel ook gigantisch tegen. Nou, daarna ben ik dus maar gewoon naar huis gelopen, nog even naar de winkelstraat hier in de buurt gelopen om poetsmiddel en afwasmiddel enzo te kopen. Daarna maar thuis gezeten en geskypt. Eenzaam..

Gisteravond wel nog even met het Russische meisje gepraat. Ze was toevallig ook in de keuken toen ik ging koken.

Voor de mensen die het interesseert. De eerste avond heb ik dus pannenkoeken gebakken. En gisteren soep met een boterham, een fruit uit blik. Dit laatste had ik nog gekocht toen ik naar de winkel ging.

Vandaag, 14 februari
Vanmorgen ben ik dus iets eerder naar school vertrokken. Zodat ik op tijd daar was. Nu waren we ineens met 14 leerlingen dat was dus veel meer dan de eerste dag, toen waren we maar met 12. Een jongen was er vandaag niet dus dat wil zeggen dat er ongeveer drie nieuwe leerlingen waren en dat we in totaal met 15 zijn. Wat me wel opvalt is dat veel mensen tussendoor reizen, of eerst de cursus doen en daarna nog gaan reizen.

Dit keer zat ik naast een Braziliaans meisje, heel aardig. Ze is 18 jaar en is al twee maanden hier. Ze blijft nog twee weken op school en daarna gaat ze twee weken reizen en londen verkennen. Ze vroeg me ook hoelang ik al hier was en of ik al vrienden gemaakt had enzo. Ik vertelde haar natuurlijk dat ik nog geen vrienden had, want ik was pas een paar dagen hier. Zij had dat ook in het begin gehad. Toen het pauze was toen stelde ze ook voor van, ja, kom je met mij mee? Dus dat was wel heel leuk. Ze ontfermde zich een beetje over mij. Dat had ik wel even nodig, je moet ergens beginnen. Op het einde van de les, vroeg ik haar van. Ja, wat ga je nu doen? Toen vertelde ze dat ze met haar vrienden naar Abbey Road ging, om daar een foto te maken op het zebrapad waar de Beatles over zijn gestoken. Ze vroeg me of ik mee wilde. Dat vond ik echt super lief. Dus, ik heb ook meteen JA gezegd. Dit was mijn kans, die moest ik zeker niet voorbij laten gaan.

We waren dus met vier Brazilianen & ik. Twee jongens van 22 jaar en twee meisjes van 18 en 20. Het andere meisje bleef nog drie weken. Een van de jongens ook nog twee weken en de andere jongen nog langer maar dat ben ik even kwijt. Hij stopte in iedere geval op een gegeven moment de cursus en bleef dan nog 5 maanden hier. Hij wist nog niet wat hij ging doen, misschien werken ofzo.

We zijn als eerste samen pizza gaan eten. Ik had wel mijn eigen lunch bij me maar dat heb ik maar heel wijs voor me gehouden. Daarna zijn we naar Abbey Road gegaan, en hebben de foto's genomen. Dat was heel gezellig! Rond drie uur zaten we weer in de metro. Het meisje uit mijn klas wilde eerst terug naar haar kamer in King's Cross en ik wilde wel met haar mee terug gaan. De andere drie zouden nog naar Green Park gaan. Uiteindelijk besloot het meisje uit mijn klas om toch met haar vrienden mee te gaan. Ik moest terug naar school, maar daar kom ik later op terug.
Ik heb haar uitbundig bedankt en gezegd dat ik het echt super leuk vond. Ze vroeg ook van ja, wil je niet mee. Ik heb toen aangegeven dat ik dit heel graag wilde maar helaas niet kon omdat ik nog terug naar school moest. Ze begreep dit en zei van ja, als je het graag nog wilt zien dan gaan we een andere keer gewoon nog een keer terug. Samen! Dus dat vond ik echt super lief!

Nou, goed. Ik ben dus in mijn eentje terug naar school gegaan. Goed, waarom was dat. Voor de mensen die het nog niet weten. IK ben UITGENODIGD voor een INTERVIEW in MIDDELBURG UNIVERSITY COLLEGE, YESSSS!

Ik kreeg dit emailtje maandagmiddag, dus ik was nogal verrrast. Ik had dit namelijk nog lang niet verwacht. Een minpuntje was dat het interview nu donderdag om 14.00 is. Dus dat was wel even heftig. Na wat wikken en wegen heb ik toch besloten er gewoon naar toe te gaan en niet proberen te verzetten. Je wilt toch graag aantonen dat je het ECHT graag wilt. Dus misschien komt het dan niet zo goed over als je het wilt verzetten.

Ik ben dus naar school terug gegaan om mijn treintickets en wat andere informatie te printen. Verder had ik nog een aantal vragen.

Daarna ben ik naar het restaurant gegaan en heb naar het meisje uit Montpellier gevraagd. Ze was op pauze dus ik kon wel even wachten. Ik heb besloten om dat toch niet te doen en ben naar het ziekenhuis bij mij in de straat gelopen. Hier ben ik naar de receptie gelopen en heb me even kort voorgesteld en gevraagd of ze nog op zoek waren naar vrijwilligers. De receptioniste vertelde dat ik me bij die en die mevrouw moest melden en waar ik moest zijn. Dus toen ben ik daar naar toe gelopen en heb me op die afdeling weer bij de receptie gemeld. Die mevrouw was op dit moment niet aanwezig maar ik heb mijn naam, telefoonnummer en emailadres achtergelaten. Dus daar verwacht ik nog wel iets van te horen. Zo, niet, dan loop ik vrijdag gewoon weer eens binnen.

Nou, voor nu ga ik er toch maar een einde aan breien. Ik zet wel nog even wat foto's op internet.

Verder, morgen ga ik gewoon naar school, van 8.45 tot 12.00 en daarna heb ik om 12.57 de trein vanuit Londen naar Maastricht, ik ben dan om 18.45 in Maastricht. Dan slaap ik thuis, en vertrek donderdagochtend naar Middelburg waar van 14.00 tot 15.00 het gesprek zal plaatsvinden. Vandaaruit pak ik om 16.19 lokale tijd, de trein terug naar Londen. Dan ben ik weer in Londen op het station om 21.00 lokale tijd. Dus op zich is dat wel netjes, heel gedoe maar goed, je moet er wat voor over hebben!

Tot snel en heel veel liefs,
Kyra